Unnumbered Page

Unnumbered Page

Page image

Jugulari. Tac., Ann. i. 18. Aut jugulatus poenitentiam accelerabo. With which compare— Plaut., Stich. 423. Ita me auctores fuere, ut egomet me hodie Jugularem. Jungi. Lucr., iv. 726. Multa modis multis in cunctas undiqua partes Tenuia, quae facile inter se junguntur in auris. These fine bodies “easily join themselves together.” Hor., Od. i. 33, 8. Appulis junguntur capreae lupis. She-goats will associate with Apulian wolves. So in the expression dextra dextrae jungitur—“hand clasps hand.” Sæpe sensu obscaeno, ut ap. Juv., vi. 41. Lavari. Lavatus; lautus; lotus; illotus. Form noticed by Madvig, and fully illustrated by Lewis and Short, s.v. -lini. Tac., Ann. ii. 17. Oblitus faciem suo cruore. Having smeared his face with his own gore. Lustror. Virg., Aen. iii. 279. Lustramurque Jovi votisque incendimus aras. (Conington marks this verb as “middle.”) -mitti. Lucr., iv. 681. Permissa canum vis. The far-reaching power of scent in dogs. Cf. Quadriga permissa—a coach caused to go at full speed. Cf. 688, permitti. Senec., De Ira: Animus, si in iram se projecit, non permittitur reprimere impetum. Cf. Forcellini, s.v. Lucan, vii. 625. Quis cruor emissus perruperit aëra venis. [The passage in Lucan is a laboured description of the horrors of a battle, “the lifeblood gushing out,” &c.] Lucr., i. 92. Muta metu terram genibus summissa petebat. Speechless with fright, she slipt down on her knees. Cf. Suet, iii. 20: seque patri ad genua summissit. In prose Lucr. would write genibus summissis (cf. summisso poplite). This sliding of participles from construction to construction